Be brave, even if you're not, pretend to be. No one can tell the difference.

8 april 2020 - Wellington, Nieuw-Zeeland

Om even te beginnen: Ik weet dat ik niet heel goed ben in het bijhouden van deze blog, vandaar dat ik het voor mijn volgende reis ook via Instagram zal posten: @Tamarelise. 

Franz Josef - Queenstown
Dit was de langste reis tot nu toe, waarbij we een stop hebben gemaakt in Wanaka. 
In Wanaka staat de Wanaka Tree, een boom middenin het water. Het is de meest gefotografeerde boom ter wereld. Het staat in een groot meer, waarbij je ontzettend mooi uitzicht heb op de witte, besneeuwde bergen. 
Ook zijn we onderweg gestopt bij de Cool Creek Falls en Bruce Bay, waar er natuurlijk honderden foto's zijn gemaakt.

Eenmaal aangekomen in Queenstown zijn we met ze alle gaan eten bij een Thais restaurant en daarna werden we door Evin gedwongen om naar de Irish pub te gaan. 

In Queenstown staat mijn skydive gepland en ik krijg opnieuw kriebels van nervositeit in mijn buik als ik er aan terug denk!
Queenstown staat bekend om de skigelegenheden en we hebben niet de beste tijd van het jaar uitgekozen om uit een vliegtuig te springen. Er was veel regen en in de nacht was het -6 graden, waardoor het echt heel koud aanvoelde. 
De laatste paar dagen hadden we namelijk redelijk goed weer gehad qua temperatuur!!
Omdat het koud, nat en winderig was kregen wij heel vroeg in de ochtend te horen dat ze niet zeker waren of het door zou gaan. Dan, die samen met mij ging springen, en ik hebben de hele ochtend in spanning gezeten en uiteindelijk werden we toch uitgenodigd in de shop.
Hier vertelde de medewerkers dat de skydive in Queenstown niet door kon gaan, maar dat deze wel in Wanaka kon.
Hier was het dan, de backdoor om te zeggen, nee joh we hoeven niet meer, maar helaas floepte het uit mijn mond, JA dat doen we!

Voordat we wegingen hebben Alasdair en Evin ons nog gerustgesteld en heeft Evin een geluksmuntje aan mij gegeven, echt super lief.
Na een uur in de bus terug naar Wanaka was het dan zover: Lets jump out of a plane.

We stonden allemaal te wachten, pakken aan en we konden gaan hoor. Dan en alle anderen waren al naar het vliegtuig gebracht, maar ik moest wachten op mijn instructeur. Hij kwam als laatste aangewaggeld en nam me mee naar het vliegtuig. Ik grapte nog, last one in, fist one out, maar bij het vliegtuig stond iedereen nog buiten. Ik schoof in het vliegtuig naar achteren en vond mezelf zittend naast Dan. Ik dacht achterin het vliegtuig, maar eenmaal naar boven stegen we achteruit op, wat echt zo onnatuurlijk aanvoelt als je achteruit in een vliegtuig zit. 
Ook de gedachten dat je niet gewoon het vliegtuig uitstapt na landing was een rare gewaarwording.

Het uitzicht was echt prachtig en we konden daar echt een tijdje van genieten tot we op de juiste hoogte waren. Er werden zuurstofmaskers opgezet, omdat we dus te hoog waren. Dit vond ik ook best wel spannend.
Omdat wij als eerste in het vliegtuig zaten, waren we de laatste die eruit moesten springen, waardoor we iedereen eruit zagen floepen. 
Als eenmaal die deur opengaat weet je dat je niet meer terug kan en je ziet ze een voor een verdwijnen in de blauwe lucht. 
Dan gaf, voordat hij naar voren schoof nog een box en zei "See you on the ground" en voordat ik het wist werd hij het vliegtuig uit gezogen en op dat moment raakte ik in paniek. Iemand die je kent doet je toch meer dan alle vreemden en ik maakte me zorgen dat er iets mis zou gaan, maar lang de tijd had ik niet, want voordat ik het wist zat ik ook op de rand van het vliegtuig. Het leek een eeuwigheid te duren dat ik daar lag te bungelen, want. volgens mij moest de instructeur de deur dichtdoen of iets. 
En daar gingen we dan, met een backflip in de lucht en je maag die daarna meerdere malen omdraait.

Eenmaal in positie, zwevend in de lucht, gingen alle emoties door me heen: Wow dit is vet, omg omg omg wat doe ik, wow het uitzicht is prachtig, oh shit de grond komt wel dichterbij. Uiteindelijk gaat de parachute uit en kan het genieten pas echt beginnen, het uitzicht en de besneeuwde bergen zijn nog mooier en indrukwekkender van bovenaf!

De volgende dag stond een wijntour gepland, maar vanwege het slechte weer hebben we deze afgezegd en hadden we ineens een vrije dag. Ik ben samen met Mags en Maeve op pad geweest en hebben we een Helix piercing laten zetten. Heerlijk die spontaniteit. 

Queenstown - Te Anau

Milford Sounds  stond op de planning, maar vanwege het slechte weer konden we het niet bereiken met de auto, wat echt wel een domper was..
In Te Anau hadden we allemaal onze eigen kamer, waar we in eerste instantie super blij mee waren! Eindelijk wat privacy en geen stapelbedden!
Eenmaal daar aangekomen leek het net op een psychiatrische instelling of volgens een aantal katholieken Ieren op een kostschool. 
De plek had iets griezeligs over zicht heen en in de woonkamer verbleef er ook een man die tegen zichzelf aan het praten was, wat de sfeer er niet veel beter op maakte. Gelukkig bleven we hier maar 1 nachtje en gingen we snel weer de weg op.

Te Anau - Weddenburn

Onderweg begon het echt mega te sneeuwen, waardoor het ineens winterwonderland was. Het was nog de vraag of we niet onderweg vast zouden komen te zitten en eenmaal aangekomen in Weddenburn was het de vraag of we daar weer weg konden.
Ik sliep samen met Do, Cam en Marita op een kamer. De bedden waren bedekt met 4 dekens en een heel kleine radiator... Ze hadden ons gewaarschuwd voor een mega koude nacht.

De eigenaressen hadden voor ons gekookt en na het eten hadden we een aantal spelletjes gespeeld met de hele groep, waaronder het spel Psychiater.
Hierbij moest er 1 iemand uitzoeken wat ons probleem was. Iedereen had hetzelfde probleem, namelijk: Je was degene die twee stoelen naast je zat. Degene die moest uitzoeken wat er mis was, moest vragen stellen en wanneer er een vraag fout beantwoord werd zei degene om wie het ging psychiater en stond iedereen op en ging op een andere plek zitten.
Evin was de psychiater en dit leverde onwijs grappige taferelen op. Wat heb ik die avond gelachen zeg.

Omdat veel activiteiten waren afgezegd vanwege het weer had Davie bedacht dat we wel konden gaan schaatsen, maar de schaatsbaan was ook dicht. Er was wel een keurling baan en dat hebben we dus met een groepje gedaan.

In de avond hebben we weer een spel gespeeld wat leek op truth or dare/spin the bottle/never have I ever, waarbij er ook wat koppeltjes zijn gevormd die avond. Hoe romantisch.

Weddenburn - Christchurch 

In Christchurch verbleven we in The old Jailhouse. Onze kamers waren dan ook oude cellen en ik sliep opnieuw met Do op een kamer. Er waren ook verkleed kleren. Evin en Dan hadden zich verkleed in bewaker en gevangene en dit leverde natuurlijk weer de nodige spierpijn in de lachspieren op. Uiteindelijk is Dan zelfs in de isoleercel beland, hilarisch natuurlijk.

In Christchurch hebben we alleen een rondleiding gehad, die eigenlijk niet zoveel voorstelde. We waren allemaal redelijk uitgeput en omdat de tour echt tegenviel had iedereen een beetje een pesthumeur. Dit loste zich snel op, omdat we Davie's vrouw konden ontmoeten in de avond bij het eten.

Christchurch - Kaikora 

Het einde van deze bijzondere reis kwam in zicht, waar ik nog helemaal niet klaar voor was! In Kaikora konden we op een boot walvissen kijken. Dit was een bijzondere ervaring, want we hebben twee spermwhales gezien en natuurlijk een mooie staartfoto kunnen schieten!
We hebben in de avond nog met een groepje een film gekeken in de woonkamer, waardoor ik redelijk laat ging slapen.
Ik kreeg een app van Evin of ik al sliep, want Alasdair en Cam lagen bij hem op de kamer, waardoor hij niet kon slapen. Dus Evin heeft de nacht op de meidenkamer doorgebracht. Na een tijd te hebben gekletst zijn we in slaap gevallen en moesten we helaas de volgende dag terug met de boot naar het Noordeiland...

Kaikora- Wellington

Op de boot hebben we de kinderkamer overgenomen en hebben we drie Disney-Films gekeken en redelijk wat kunnen slapen. In Wellington hadden we net zoals het begin van de reis in het cafe een afscheidsdiner en moesten we strijden tegen de nieuwe groep. Natuurlijk hebben we de battle gewonnen dit keer en konden we met een gerust hart afscheid nemen.
Langzaam gingen er steeds meer mensen naar de kamer en moest er afscheid genomen worden, veel tranen zijn die avond gevallen.
Met een klein groepje ben ik nog uit geweest en hebben we lekker kunnen dansen.

De volgende dag zijn we naar het Te Papa museum gegaan, wat ook heel indrukwekkend was! De tour die we hadden stelde alleen niet zoveel voor en hadden we echt zelf kunnen doen, maar ach! Wel een heel mooi museum.

In de avond ben ik met James, Ell, Rhi en Rachel uit eten gegaan en daarna moesten we helaas ook afscheid nemen van de laatste en ging mijn reis verder met Dom voor nog een paar dagen.

Dit zal ik volgende week in de laatste blog typen, so Stay Tuned en see you later alligators.

2 Reacties

  1. Opa:
    9 april 2020
    Wat een belevenissen. Ben al benieuwd naar het vervolg.
  2. Trudy:
    12 april 2020
    Mooi verhaal weer Tamar, wat heb je mooie dingen gezien en gedaan! Zo trots op je!