Panic attack
15 november 2018
Oké laten we maar met het ergste beginnen deze week.
Ik had bedacht om lekker vroeg me bed in te gaan, want nadat Lucy bijna twee weken weg is geweest heeft het me echt uitgeput om 24/7 verantwoordelijk te zijn voor de kids (ookal mag ik echt niet klagen, want de kids gedragen zich als engeltjes), maar het is meer het gevoel dat ik volledig verantwoordelijk ben wat erg uitputtend is.
Alhoewel we wijken af van waar ik naartoe wil.
Ik lig dus om 10uur als een voorbeeldig meisje in bed en val al snel in slaap. Na ongeveer anderhalf uur word ik wakker door een stekend gevoel in me nek (en zoals je weet, als je half slaapt/half wakker bent kan je niet helemaal realistisch denken), dus in eerste instantie denk ik dat mijn oorbel even lastig zit te doen en grijp ik naar de plek waar het prikt, kijk er even naar en leg het dan op me tafeltje naast mijn bed.
Op dat moment wil ik me eigenlijk omdraaien om weer verder te slapen, maar dan schiet ik op, want het voorwerp wat ik in mijn handen had was veeelste donker om mijn oorbel te zijn en de plek waar het heeft geprikt is nu aan het branden.
In paniek schiet ik de zaklamp van mijn telefoon aan, om tot schrik NIETS te vinden op mijn tafeltje en bedenk ik me dat het misschien wel een mega mug was geweest. Ik kijk nog even naar het plafond en dan weer terug naar mijn tafeltje. Toch wel vreemd dit...
Na even goed te kijken zie ik op de zijkant een zwarte spin zitten die groter is dan de spinnen die ik heb gezien, maar in de verste verte niet lijkt op de langpootspin die ondertussen mijn vriend was geworden.
Op dat moment schiet de paniek in me lijf, hartslag gaat gelijk naar 200bpm en het zweet breekt me uit.
Ik maak snel een foto van de spin, die ondertussen naar de grond is verplaatst, maar het enige wat ik kan denken is de koptitel van rtl boulevard: "au pair dood door spin in Australië".
Trillend en mezelf bij elkaar rapend kijk ik wie van mijn Aussie vrienden voor het laatst online is geweest.
Lucy is de eerste persoon die ik open op WhatsApp, maar zij zit in Hong Kong en zit wellicht in het vliegtuig terug naar Sydney en wie anders is er om 12:15am 's nachts nog wakker op een woensdag avond?
Ik stuur een berichtje op hoop van zegen naar lucy, die gelukkig reageert en op onderzoek uitgaat, terwijl ik probeer mezelf bij elkaar te houden. Na 5 cruciale minuten krijg ik het verlossende antwoord dat ik niet doodga (het was een white tail spider, harmless voor mensen, maar een gemene bijt).
Na even op adem te zijn gekomen ga ik opzoek naar de spin, want ja je dacht toch niet dat ik weer rustig ga slapen, terwijl dat beest nog doodleuk rondloopt.
Maar je raad het al, White tail was hem gesmeerd en Tamar kon hem nergens meer vinden...
Nadat de adrenaline wat was gezakt, heb ik me kamer goed ingesprayed met insecten spray, heb ik de deur dichtgedaan en ben ik op de bank gaan liggen.
De volgende dag kwam de cleaner en had ik haar gevraagd om ook me bed te verschuiven en nogmaals te sprayen met de insecten spray. Na een half uurtje hoor ik me naam en zien we de spin in het hoekje van de kamer liggen, waarschijnlijk al dood, maar het zekere voor het onzekere heb ik even mijn slipper op hem laten vallen en hopelijk kan ik vannacht gewoon rustig slapen.
Verder heb ik ook leuk nieuws.
We hebben de afgelopen twee weekenden elke keer een Day trip gemaakt.
Het eerste weekend zijn we naar the blue mountains geweest, waar we miljoenen trappen hebben gelopen om naar de 3 zusters te komen, maar de foto is gemaakt!
We hebben veel kilometers afgelegd om de waterfalls te zien en hebben tussen de middag heerlijk aan een picknick tafel gezeten, waardoor het voelde alsof we op schoolreisje waren.
De foto's die ik heb gemaakt zal ik van de week allemaal mijn facebook pagina zetten, dus hou dat ik de gaten!!
Onze tweede trip (het afgelopen weekend) zijn we naar Canberra geweest. Dit was ongeveer drie uur rijden en onderweg heb ik even gespot hoe de snelweg heet: Federal highway to Canberra. (klein feitje wat ik wel grappig vond).
Canberra is de hoofdstad van Australië, wat niet iedereen weet omdat de meeste mensen uitgaan dat Sydney of Melbourne de hoofdstad zou zijn.
Nu hebben Serena en ik de free walking tour gedaan in Melbourne en hebben we wat history tot ons kunnen nemen. Wat blijkt was dat Melbourne en Sydney het beide niet eens werden over wie de naam hoofdstad mocht hebben en hebben ze ervoor gekozen om een stad te bouwen tussen de twee plaatsen in, Canberra.
Ze hebben ongeveer 24 jaar erover gedaan om de stad te bouwen, maar hij staat er nu. De stad is vooral gebouwd voor bedrijfsmatige redenen.
Als we door de stad lopen komen we al snel in een wijk, wat we totaal niet hadden verwacht. Je kan namelijk uren door Sydney lopen en nog steeds geen woonwijk tegen te zijn gekomen.
We hebben de war memorial bekeken (soort museum voor de 1e en 2e wereldoorlog)
Daarna zijn we naar de bibliotheek gelopen, wat naar mijn mening gewoon een oud historisch gebouw was..
Na een korte lunch zijn we verder gelopen naar de art galerij, waar ze prachtige stukken hadden (moest erg denken aan alle musea die ik samen met mijn vader en stiefmoeder heb bezocht toen ik klein was, jullie hadden dit geweldig gevonden).
Het mooiste vond ik de aboriginals execution, waar ze ontzettend mooie schilderijen hadden, maar ook veel van die totempalen of hoe je het ook noemt.
Daarna hebben we beide parlement gebouwen gezien en mochten we op het dak van het nieuwe parlement gebouw kijken.
Ik kan hier wel uitgebreid over gaan vertellen, maar eerlijk, er was niet echt veel bijzonders aan.
Heel Canberra viel mij erg tegen, misschien ook ondat het zaterdag was en dus heel erg rustig of omdat het gewoon een stad is die is gebouwd voor bedrijfsleden en er dus niet echt veel te beschouwen is.
In vergelijking tot Sydney en Melbourne is de stad erg dood en had het niet echt een sfeer die een hoofdstad wel zou moeten afgeven.
Het hoogtepunt van de trip was de Ainsley lookout. Hier kon je de hele stad zien en hebben we de zon onder zien gaan.
Daarna hebben we de auto terug gepakt en zijn we in het donker terug gereden.
Dit was nogal spannend, want op de heenweg hebben we om de 5km een dode kangaroe gezien en wat blijkt is dat de kangaroes op het concreet gaan liggen om de warmte te bewaren en daardoor worden aangereden....
We hebben heel veel kangaroes gezien in de velden naast de weg en gelukkig geen een op de weg tegengekomen!
Wat wel grappig is zijn de kleine dingen die mij opvallen die hier heel anders zijn dan in de EU of in vergelijking tot Nederland.
Zo hebben ze hier bijna geen straatverlichting, maar wel lichtjes op de weg, zodat je weet waar je moet rijden.
Ook is er in de shire (het gebied waar ik verblijf) een soort lotus boom met paarsachtige bloemen.
Mijn host mom vertelde dat er ongeveer 20jaar geleden een verpleegster was bij de delivery afdeling van hrt ziekenhuis in Sutherland, en wanneer er een baby werd geboren zij deze boom cadeau deed.
De boom is prachtig en laat dus zien hoeveel baby's er zijn geboren in deze buurt.
Het rijden aan de linkerkant van de weg is nu zo normaal geworden, dat wanneer ik een film aan het kijken ben en ze rijden rechts ik al denk dat ze aan de verkeerde kant rijden...
Toch maak ik af en toe nog de fout om mijn ruitenwissers aan te tikken, terwijl ik de richting wil aangeven, maar dat zit nog zo in de automatische piloot!
Dat was het dan alweer.
See ya later alligators
Ik had bedacht om lekker vroeg me bed in te gaan, want nadat Lucy bijna twee weken weg is geweest heeft het me echt uitgeput om 24/7 verantwoordelijk te zijn voor de kids (ookal mag ik echt niet klagen, want de kids gedragen zich als engeltjes), maar het is meer het gevoel dat ik volledig verantwoordelijk ben wat erg uitputtend is.
Alhoewel we wijken af van waar ik naartoe wil.
Ik lig dus om 10uur als een voorbeeldig meisje in bed en val al snel in slaap. Na ongeveer anderhalf uur word ik wakker door een stekend gevoel in me nek (en zoals je weet, als je half slaapt/half wakker bent kan je niet helemaal realistisch denken), dus in eerste instantie denk ik dat mijn oorbel even lastig zit te doen en grijp ik naar de plek waar het prikt, kijk er even naar en leg het dan op me tafeltje naast mijn bed.
Op dat moment wil ik me eigenlijk omdraaien om weer verder te slapen, maar dan schiet ik op, want het voorwerp wat ik in mijn handen had was veeelste donker om mijn oorbel te zijn en de plek waar het heeft geprikt is nu aan het branden.
In paniek schiet ik de zaklamp van mijn telefoon aan, om tot schrik NIETS te vinden op mijn tafeltje en bedenk ik me dat het misschien wel een mega mug was geweest. Ik kijk nog even naar het plafond en dan weer terug naar mijn tafeltje. Toch wel vreemd dit...
Na even goed te kijken zie ik op de zijkant een zwarte spin zitten die groter is dan de spinnen die ik heb gezien, maar in de verste verte niet lijkt op de langpootspin die ondertussen mijn vriend was geworden.
Op dat moment schiet de paniek in me lijf, hartslag gaat gelijk naar 200bpm en het zweet breekt me uit.
Ik maak snel een foto van de spin, die ondertussen naar de grond is verplaatst, maar het enige wat ik kan denken is de koptitel van rtl boulevard: "au pair dood door spin in Australië".
Trillend en mezelf bij elkaar rapend kijk ik wie van mijn Aussie vrienden voor het laatst online is geweest.
Lucy is de eerste persoon die ik open op WhatsApp, maar zij zit in Hong Kong en zit wellicht in het vliegtuig terug naar Sydney en wie anders is er om 12:15am 's nachts nog wakker op een woensdag avond?
Ik stuur een berichtje op hoop van zegen naar lucy, die gelukkig reageert en op onderzoek uitgaat, terwijl ik probeer mezelf bij elkaar te houden. Na 5 cruciale minuten krijg ik het verlossende antwoord dat ik niet doodga (het was een white tail spider, harmless voor mensen, maar een gemene bijt).
Na even op adem te zijn gekomen ga ik opzoek naar de spin, want ja je dacht toch niet dat ik weer rustig ga slapen, terwijl dat beest nog doodleuk rondloopt.
Maar je raad het al, White tail was hem gesmeerd en Tamar kon hem nergens meer vinden...
Nadat de adrenaline wat was gezakt, heb ik me kamer goed ingesprayed met insecten spray, heb ik de deur dichtgedaan en ben ik op de bank gaan liggen.
De volgende dag kwam de cleaner en had ik haar gevraagd om ook me bed te verschuiven en nogmaals te sprayen met de insecten spray. Na een half uurtje hoor ik me naam en zien we de spin in het hoekje van de kamer liggen, waarschijnlijk al dood, maar het zekere voor het onzekere heb ik even mijn slipper op hem laten vallen en hopelijk kan ik vannacht gewoon rustig slapen.
Verder heb ik ook leuk nieuws.
We hebben de afgelopen twee weekenden elke keer een Day trip gemaakt.
Het eerste weekend zijn we naar the blue mountains geweest, waar we miljoenen trappen hebben gelopen om naar de 3 zusters te komen, maar de foto is gemaakt!
We hebben veel kilometers afgelegd om de waterfalls te zien en hebben tussen de middag heerlijk aan een picknick tafel gezeten, waardoor het voelde alsof we op schoolreisje waren.
De foto's die ik heb gemaakt zal ik van de week allemaal mijn facebook pagina zetten, dus hou dat ik de gaten!!
Onze tweede trip (het afgelopen weekend) zijn we naar Canberra geweest. Dit was ongeveer drie uur rijden en onderweg heb ik even gespot hoe de snelweg heet: Federal highway to Canberra. (klein feitje wat ik wel grappig vond).
Canberra is de hoofdstad van Australië, wat niet iedereen weet omdat de meeste mensen uitgaan dat Sydney of Melbourne de hoofdstad zou zijn.
Nu hebben Serena en ik de free walking tour gedaan in Melbourne en hebben we wat history tot ons kunnen nemen. Wat blijkt was dat Melbourne en Sydney het beide niet eens werden over wie de naam hoofdstad mocht hebben en hebben ze ervoor gekozen om een stad te bouwen tussen de twee plaatsen in, Canberra.
Ze hebben ongeveer 24 jaar erover gedaan om de stad te bouwen, maar hij staat er nu. De stad is vooral gebouwd voor bedrijfsmatige redenen.
Als we door de stad lopen komen we al snel in een wijk, wat we totaal niet hadden verwacht. Je kan namelijk uren door Sydney lopen en nog steeds geen woonwijk tegen te zijn gekomen.
We hebben de war memorial bekeken (soort museum voor de 1e en 2e wereldoorlog)
Daarna zijn we naar de bibliotheek gelopen, wat naar mijn mening gewoon een oud historisch gebouw was..
Na een korte lunch zijn we verder gelopen naar de art galerij, waar ze prachtige stukken hadden (moest erg denken aan alle musea die ik samen met mijn vader en stiefmoeder heb bezocht toen ik klein was, jullie hadden dit geweldig gevonden).
Het mooiste vond ik de aboriginals execution, waar ze ontzettend mooie schilderijen hadden, maar ook veel van die totempalen of hoe je het ook noemt.
Daarna hebben we beide parlement gebouwen gezien en mochten we op het dak van het nieuwe parlement gebouw kijken.
Ik kan hier wel uitgebreid over gaan vertellen, maar eerlijk, er was niet echt veel bijzonders aan.
Heel Canberra viel mij erg tegen, misschien ook ondat het zaterdag was en dus heel erg rustig of omdat het gewoon een stad is die is gebouwd voor bedrijfsleden en er dus niet echt veel te beschouwen is.
In vergelijking tot Sydney en Melbourne is de stad erg dood en had het niet echt een sfeer die een hoofdstad wel zou moeten afgeven.
Het hoogtepunt van de trip was de Ainsley lookout. Hier kon je de hele stad zien en hebben we de zon onder zien gaan.
Daarna hebben we de auto terug gepakt en zijn we in het donker terug gereden.
Dit was nogal spannend, want op de heenweg hebben we om de 5km een dode kangaroe gezien en wat blijkt is dat de kangaroes op het concreet gaan liggen om de warmte te bewaren en daardoor worden aangereden....
We hebben heel veel kangaroes gezien in de velden naast de weg en gelukkig geen een op de weg tegengekomen!
Wat wel grappig is zijn de kleine dingen die mij opvallen die hier heel anders zijn dan in de EU of in vergelijking tot Nederland.
Zo hebben ze hier bijna geen straatverlichting, maar wel lichtjes op de weg, zodat je weet waar je moet rijden.
Ook is er in de shire (het gebied waar ik verblijf) een soort lotus boom met paarsachtige bloemen.
Mijn host mom vertelde dat er ongeveer 20jaar geleden een verpleegster was bij de delivery afdeling van hrt ziekenhuis in Sutherland, en wanneer er een baby werd geboren zij deze boom cadeau deed.
De boom is prachtig en laat dus zien hoeveel baby's er zijn geboren in deze buurt.
Het rijden aan de linkerkant van de weg is nu zo normaal geworden, dat wanneer ik een film aan het kijken ben en ze rijden rechts ik al denk dat ze aan de verkeerde kant rijden...
Toch maak ik af en toe nog de fout om mijn ruitenwissers aan te tikken, terwijl ik de richting wil aangeven, maar dat zit nog zo in de automatische piloot!
Dat was het dan alweer.
See ya later alligators
Toch maar een netje boven je bed ophangen. Dikke kus XXX