Another day, Another week

Dus van het weekend heb ik aardig wat foto's en video's geupload, maar heb ik nog niet het hele huis laten zien. Dit kan pas gebeuren, wanneer ik mijn kamer heb opgeruimd. Het opruimen van mijn kamer ging de eerste anderhalve week echt perfect. Maar de laatste paar dagen lijkt het langzamerhand bergafwaarts te gaan en moet ik even een schoonmaakdag gaan inplannen..
Ik heb in Nederland bijna anderhalf jaar op mezelf gewoond en had niemand die zei dat ik mijn kamer moest opruimen. Het is daarom ook een hele omschakeling om weer terug in een gezin te wonen, waarbij je altijd andere ogen zijn die je kamer in kunnen gluren..
Daarnaast zijn de kids, naast de ondeugende opmerkingen, bij mij erg lief. Ik kan het soms nog wel vervelend vinden dat ze bij de ouders heel weinig regels hebben en daar dus ook zeer ge(mis) bruik van maken.
Lizzy heeft echt een persoonlijkheid op zich. Ze kan je precies vertellen hoe zij het wil hebben en wanneer dit niet gebeurd kan ze ook zeker laten weten dat dat ze dit niet leuk vindt.
Edward is een ondeugend jochie die heel slim is en af en toe met super grappige feitjes komt. Ik merk aan Edward dat hij steeds meer door gaat hebben dat zijn ouders heel veel werken en daar ook erg verdrietig om kan raken. Gelukkig is hij nog goed af te leiden en een knuffel werkt altijd wanneer een kindje moet huilen.
De maandag was een zeer rommelige dag. De ochtend verliep zoals gepland, maar het begin van de avond en later op de avond was even anders. Zo had peter oude vrienden op bezoek en hebben we vlees van de BBQ gegeten. Na het eten bracht peter het gezin terug naar de stad en moest ik voor de kids zorgen, bath time it is, maar daarna ook bed time. Dit was voor beide kids even omschakelen. Lizzy ging heel lief en snel slapen, maar Edward vond het nogal lastig. Ik heb hem een verhaaltje voorgelezen, waarbij hij zijn hoofd tegen mijn schouder aan legde en daarna vroeg hij of ik nog even bij hem wilde blijven zitten tot hij in slaap viel! How cute.
Het doet me goed om af en toe de Nederlandse bodem te spreken en wat zijn we gezegend met het videobellen van Facebook, WhatsApp en al de andere technologie. Al eerder heb ik gezegd dat ik het er moeilijk mee heb dat er een groot tijdsverschil is, waardoor je goed moet plannen wanneer je iemand spreekt en daardoor soms ook wat misloopt. Dat maakt dat ik mijn vriendinnetjes erg mis, maar wat doet het me dan goed als ik even kan kletsen met Anne en later op de avond mijn oma, tante en nicht met kindjes even kan spreken. Na het gesprek heb ik last van gehoorbeschadiging, maar het is het dubbel en dwars waard haha.
Nu ik elke week salaris krijg en het grootste indoor shopping center maar 10 minuten rijden is, betekend het dat ik dingen terug moet gaan sturen naar Nederland, want ik kwam met een overvolle koffer aan, maar heb nu al een extra koffer aan kleding erbij gekocht.
In Nederland deed ik jaren om te zoeken naar een goed zittende spijkerbroek en hier slaag ik in de eerste winkel die ik inloop bij de eerste broek die ik over mijn billen heen hijs.
Ook een leuke ontwikkeling is dat ik met Julia (another German girl) elke woensdag ga kijken naar leuke tentjes waar we goede koffie kunnen scoren.
We hebben twee tentjes bezocht, eentje die echt heerlijke melk serveert met een beetje koffie erin. En de ander met een prachtig uitzicht, redelijke koffie maar verschrikkelijke banana bread. Het was zo droog dat ik half stikte in de het herkauwen van elke hap... Maar het uitzicht was prachtig... :)

Random klaagfeitjes:
Sinds ik hier ben, ben ik de centrale verwarmingen van de Nederlandse huizen zo gaan waarderen. In Australië kennen ze dus geen centrale verwarming en omdat het winter is wordt het huis dus mega koud.
Een van de ochtend dat ik wakker werd dacht ik oprecht dat het vroor in mijn kamer!!
De mensen hier op de weg zijn letterlijk gestoord. Er gelden hier geen regels zoals rechts heeft voorrang, nee, je heb voorrang op de main road, maar iedereen denkt dat hij op de main road rijd..
Zo komt het nog wel eens voor dat er een malloot vanuit een "zijstraat" zich voor je propt en je dus volop op je rem moet staan.
Ik heb dus mijn "eigen auto". Heel fijn om richting cronulla te crossen of zoals aankomend weekend richting de blue mountains te rijden, maar wat minder leuk als je naar de garage moet voor het oppompen van je banden en het fixen van het voorlicht. Ik heb al moeite met het uitleggen in het Nederlands wat er mis is met een auto, dus zie je het al voor je dat ik dit in het Engels presteer??
De aardige jongen vraagt of ik de motorkap wil opendoen, dus eerst kijk ik hem met grote ogen aan. Want nummer 1, hij vraagt me iets te doen, nummer 2 ik heb de ballen verstand van auto's en nummer 3 ik snap niet wat hij bedoeld. Uiteindelijk met wat handgebaren komen we eruit en moet ik 30 dollar afrekenen voor wat lucht en een lichtje (I love Australia).

En daar is weer een week voorbij gevlogen!
Ik vind het ontzettend leuk om alle reacties te lezen en ben blij dat ik jullie kan vermaken met de slappe verhalen en avonturen die ik meemaak down under.

So, See You Later Alligator!